Jak przekonać zamawiającego do waloryzacji? #180

„Jaki dowód będzie wystarczający dla zamawiającego publicznego, żeby mógł dopłacić do nierentownego przez wzrosty kontraktu?”.

Takie pytanie otrzymałem pod jednym z postów na fejsbukowej stronie Prawnik na budowie. I usiadłem z nim za mikrofonem, żeby podrążyć temat przekonywania zamawiających do waloryzacji.

Główne wątki tego drążenia:

1. Część zamawiających po prostu nie ma zamiaru dopłacać. W takich przypadkach szkoda czasu na walkę z wiatrakami. Wykonawca może skupić się nad rozmowami o zgodnym wyjściu z kontraktu przez jego rozwiązanie albo mniej zgodnymi opcjami – odstąpieniem czy uzyskaniem zgody sądu na wstrzymanie realizacji robót.
2. Przebieg rozmów i to co należy przedstawić zamawiającemu wyznacza ścieżka podwyższenia wynagrodzenia, z której chce skorzystać wykonawca. Każda z dostępnych opcji pociąga za sobą inne działania – w końcu innym autem wyjedziesz na tor F1, a innym na trasę rajdu Dakar.
3. W przypadkach korzystania z opcji umownych sposób działania wyznacza [uwaga, bardzo odkrywcze stwierdzenie] umowa. Klauzula waloryzacyjna odnosi się do rzeczywistych kosztów czy może wyraża mechanizm wskaźnikowy? Robimy check-listę na podstawie paragrafów i odhaczamy kolejne pozycje.
4. Dogadywać możemy się również wskazując palcem na przepisy p.z.p. W ich przypadków krąży sporo błędnych przekonań odnośnie tego jak powinna wyglądać droga od przeczytania przepisu do podpisania aneksu.
5. Brak możliwości osiągnięcia konsensusu nie oznacza braku możliwości uzyskania przez wykonawcę podwyższenia wynagrodzenia. Musi on jednak liczyć się z tym, że czeka go rozwiązywanie rebusów w sądzie. SPOILER ALERT – zawsze będzie to najmniej korzystna droga, ale w braku alternatyw…
6. Jest kilka powtarzających się bolączek w procedowaniu zmian wynagrodzenia przez wykonawców. Sprowadzają się one w ogólności do ogólnikowości – ogólnikowości wystąpień wykonawców.